Κάτι βασικό που πρέπει να γνωρίζει κάποιος που αποκτά έναν παπαγάλο, είναι τα σημάδια που δείχνουν ότι δεν αισθάνεται καλά ή είναι άρρωστος. Όταν οι παπαγάλοι είναι καλά, κινούνται μέσα στο χώρο τους, τρώνε, πίνουν, μιλάνε, κάνουν θορύβους, παίζουν. Ένας παπαγάλος που δεν αισθάνεται καλά, δεν τα κάνει όλα αυτά και μάλιστα σταματά εντελώς όταν είναι πραγματικά άρρωστος.
Όταν η κατάσταση της υγείας του δεν είναι και τόσο καλή, συνεχίζει να κάνει όλες αυτές τις δραστηριότητες, μόνο όμως όταν ο ιδιοκτήτης είναι μπροστά, γιατί μόλις φύγει και ο παπαγάλος αντιληφθεί ότι δεν βρίσκεται κανένας στο χώρο, κάθεται και δεν κινείται, μισοκλείνει τα μάτια και φουσκώνει τα πούπουλά του. Ένας παπαγάλος που κάθεται έτσι όταν είναι ο ιδιοκτήτης μπροστά, είναι ήδη πολύ άρρωστος. Επειδή από τη φύση του ο παπαγάλος είναι θήραμα (δηλαδή αποτελεί τροφή για κάποια άλλα ζώα), έχει την ικανότητα να κρύβει πολύ καλά τα σημάδια της αδιαθεσίας του, οπότε ο ιδιοκτήτης πρέπει να το γνωρίζει αυτό και να το προσέχει.
Αν επίσης υποψιαστεί ότι ο παπαγάλος του δεν είναι πολύ καλά, πρέπει να κρυφτεί και να τον κρυφοκοιτάξει. Έτσι, από τα μισόκλειστα μάτια και τα φουσκωμένα πούπουλα θα καταλάβει ότι είναι άρρωστος.
Εάν ο παπαγάλος έχει φτάσει στο σημείο να κατέβει στο πάτωμα του κλουβιού και δεν κινείται, τότε είναι ήδη αργά, διότι ο παπαγάλος είναι πολύ άρρωστος και σχεδόν έτοιμος να πεθάνει. Πολύ πριν από αυτό το στάδιο, θα πρέπει να έχουμε αντιληφθεί ότι κάτι συμβαίνει και να βρούμε έναν κτηνίατρο να τον κοιτάξει. Δεν πρέπει όμως σε καμία περίπτωση να φτάσουμε στο σημείο να έχει κατέβει το πουλί στο πάτωμα του κλουβιού. Με τους σκύλους και τις γάτες είναι διαφορετικά, λες “δεν τρώει πολύ καλά σήμερα, ας αφήσουμε μια μέρα να δούμε πως θα τα πάει και αύριο”, όμως δεν μπορείς να το κάνεις αυτό με έναν παπαγάλο. Τη στιγμή που νομίζεις ότι κάτι έχει, είναι σίγουρο ότι έχει κάτι και πρέπει αμέσως να πας στον κτηνίατρο.
Οι αρρώστιες των παπαγάλων, και κυρίως οι χρόνιες αρρώστιες που παθαίνουν στην Ελλάδα αλλά και οπουδήποτε αλλού, έχουν κυρίως σχέση με τη διατροφή τους, όταν δηλαδή δεν τρέφονται σωστά. Για παράδειγμα, εδώ και πολλά χρόνια, ανάμεσα στους ιδιοκτήτες πτηνών έχει διαδοθεί ότι οι παπαγάλοι πρέπει να τρώνε σπόρους. Αυτό το ζώο που βλέπετε (σ.σ. ο Rico, ένας πανέμορφος African Grey) έχει έρθει από το Κονγκό της Αφρικής, μέρος που δεν έχει καθόλου ηλιόσπορους. Υπάρχουν όμως φρούτα, φύλλα και λουλούδια που τρώνε οι παπαγάλοι αυτοί στη φύση. Πάρα πολλοί παπαγάλοι δεν τρώνε καθόλου σπόρους στη φυσική τους δίαιτα, οπότε το να υποχρεώνονται να τρώνε μόνο σπόρους, τους δημιουργεί πάρα πολλά προβλήματα υγείας και στο φτέρωμά τους, και στο δέρμα τους αλλά και στα όργανά τους. Όταν ένα τέτοιο πτηνό, που μπορεί να ζήσει 40 και 50 χρόνια, τρώει επί 40 χρόνια μόνο σπόρους, αυτό θα του δημιουργήσει προβλήματα – είναι σαν να τρώει ο άνθρωπος μόνο σοκολάτα επί σαράντα χρόνια! Κι εγώ θα ήθελα να τρώω σοκολάτα για σαράντα χρόνια, όμως είναι σίγουρο ότι θα είχα προβλήματα με την υγεία μου! Το σωστό λοιπόν είναι να τρώνε έτοιμες τροφές, όπως τρώνε οι σκύλοι και οι γάτες ξηρά τροφή και κροκέτες. Παρόμοιες κροκέτες υπάρχουν και για τους παπαγάλους, και μάλιστα διαφορετικές για κάθε είδος, έτσι ώστε να έχουν μια σωστή και ισορροπημένη διατροφή.
Κάποιος που σκέφτεται να αποκτήσει έναν τέτοιο παπαγάλο, πρέπει να γνωρίζει ότι ζουν πάρα πολλά χρόνια, όχι βέβαια όλοι οι παπαγάλοι γιατί υπάρχουν και τα παπαγαλάκια του είδους budgerigar που δεν ζουν τόσο πολύ (τα γνωστά μας μικρά παπαγαλάκια) αλλά και οι παπαγάλοι Macaw που είναι τεράστιοι.
Τα μικρά παπαγαλάκια μπορεί να ζήσουν 12-13 χρόνια όταν είναι σωστές οι συνθήκες, οι Macaw μπορεί να ζήσουν και 60 και 70 χρόνια, ενώ οι Cockatoo μπορεί να φτάσουν και τα 100 χρόνια. Είναι πολύ μεγάλη ευθύνη όταν παίρνει κάποιος έναν τέτοιο παπαγάλο. Αν δεν έχει σκοπό να τον κρατήσει για την υπόλοιπη ζωή του, καλύτερα να μην τον πάρες και να προτιμήσει κάποιο άλλο ζώο. Επίσης, κάποιος που παίρνει έναν παπαγάλο πρέπει να έχει κατά νου ότι είναι σαν να έχεις ένα παιδάκι στο σπίτι.
Οι παπαγάλοι έχουν τη νοημοσύνη ενός παιδιού 3-4 ετών, σύμφωνα με μελέτες που έχουν γίνει σε αυτό το συγκεκριμένο είδος που έχουμε εδώ, τον African Grey. Άρα, πρέπει ο ιδιοκτήτης να βρίσκει πράγματα για να ασχολείται ο παπαγάλος. Δεν είναι ότι καλύτερο να τον έχουμε κλεισμένο σε ένα κλουβί και να μην κάνει τίποτα, θα ήταν σαν να έχουμε ένα παιδάκι 3-4 ετών κλεισμένο στο κλουβί και να μην ασχολούμαστε μαζί του. Αυτά είναι ζώα που στη φύση τους είναι πολύ κοινωνικά. Πολλά είδη παπαγάλων ζουν σε μεγάλα σμήνη όπου είναι όλοι μαζί και ασχολούνται ο ένας με τον άλλο όλη μέρα, μιλούν, ακουμπά ο ένας τον άλλο διαρκώς, και ψάχνουν για τροφή. Δεν μπορούμε να κλείσουμε ένα τέτοιο ζώο σε κλουβί και να περιμένουμε να είναι ευτυχισμένο. Πρέπει να το βγάζουμε συχνά από το κλουβί, να βρίσκουμε δραστηριότητες να κάνουμε μαζί, αλλά παράλληλα να έχουμε πολλά παιχνίδια και πράγματα με τα οποία να μπορεί να ασχοληθεί.
Η πιο σημαντική δραστηριότητα γι” αυτούς τους παπαγάλους είναι το foraging, η αναζήτηση της τροφής. Αυτό κάνουν όλη μέρα στη φύση και αυτό θέλουν για να είναι καλά. Υπάρχουν πολλοί τρόποι, απλοί και φθηνοί, που μπορούμε να βρούμε για να τους ικανοποιήσουμε. Για παράδειγμα, μπορούμε να πάρουμε το χαρτόνι από το ρολό του χαρτιού υγείας, να βάλουμε μέσα κάτι που του αρέσει, ένα φιστίκι ή ένα καρύδι, και να στρίψουμε τις άκρες για να κλείσουν, ώστε να πρέπει ο παπαγάλος να καταφέρει να το ανοίξει για να βρει μέσα τη λιχουδιά. Υπάρχουν αρκετά τέτοια που δεν κοστίζουν τίποτα, αλλά και παιχνίδια που αγοράζουμε από τα καταστήματα, ειδικά για να παίζουν οι παπαγάλοι. Πάντως, το βασικό είναι να ξέρει ο ιδιοκτήτης ότι θα πρέπει να ασχολείται, να αφιερώνει χρόνο και φαντασία, κι αν ψάξουμε στο ίντερνετ θα βρούμε χιλιάδες ιδέες γι” αυτό το σκοπό. Πρώτα όμως πρέπει να ασχοληθεί ο ίδιος, να παίζει με τον παπαγάλο του και να τον κάνει να αισθανθεί μέλος της οικογενείας, αυτό είναι που θέλουν οι συγκεκριμένοι παπαγάλοι για να είναι καλά. Ένα από τα πιο συχνά φαινόμενα που παρατηρούμε όταν ο ιδιοκτήτης δεν κάνει όλες αυτές τις δραστηριότητες, είναι ότι ο παπαγάλος αρχίζει και μαδάει το φτέρωμά του, γιατί βαριέται και αισθάνεται καταπιεσμένος όταν είναι όλη μέρα στο κλουβί χωρίς τίποτα από αυτά που θα είχε έξω στη φύση. Πρέπει να θυμόμαστε ότι αυτός έχει γεννήθει στην αιχμαλωσία, όμως οι γονείς του δεν γεννήθηκαν στην αιχμαλωσία. Άρα, μόνο μια γενιάς ήταν στην αιχμαλωσία, θεωρείται δηλαδή άγριο ζώο ακόμα. Δεν είναι όπως τα σκυλιά και τα γατιά που τα έχουμε εμείς εδώ και χιλιάδες χρόνια στην αιχμαλωσία-οι παπαγάλοι είναι ακόμα άγρια ζώα και έχουν τα ένστικτα και το νου του άγριου ζώου.
Ο “αφρικανικός γκρι” παπαγάλος από το Κονγκό έχει πολύ συγκεκριμένα χρώματα, χωρίς παραλλαγές: ανοικτό γκρι στα πούπουλα, κόκκινο στην ουρά και μαύρο στο ράμφος. Απαντάται στη φύση στο Κονγκό, αλλά και σε όλη τη ζώνη από τη νοτιοανατολική άκρη της Ακτής Ελεφαντοστού έως τη βορειοδυτική Τανζανία και τη δυτική Κένυα. Όπως και τα περισσότερα είδη μεγάλων παπαγάλων, ζει για πολλά χρόνια, τουλάχιστον 50 έως και 60, ενώ έχουν αναφερθεί περιπτώσεις τέτοιων παπαγάλων που έζησαν μέχρι τα 72-73 έτη. Μετά τα 2 ή 3 τους χρόνια, οι παπαγάλοι αυτοί, συνήθως μαθαίνουν να μιλούν, ενώ είναι ιδιαίτερα ικανοί στη μίμηση διάφορων τεχνητών ήχων και θορύβων που ακούν. Κάποιες επιστημονικές έρευνες έχουν δείξει, ότι οι “αφρικανικοί γκρι” έχουν την εξυπνάδα να συνδυάζουν ανθρώπινες λέξεις με την αντίστοιχη σημασία, κατά τον ίδιο τρόπο που ένας σκύλος μαθαίνει να υπακούει μια συγκεκριμένη εντολή από το αφεντικό του, ή ακόμα να συνεργάζονται μεταξύ τους για να πετύχουν ένα αποτέλεσμα που απαιτεί συνδυαστικές κινήσεις από δύο παπαγάλους ταυτόχρονα.
Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι ο African Grey πλησιάζει την εξυπνάδα και την αντίληψη ενός δελφινιού, ενός χιμπαντζή ή ακόμα και ενός βρέφους. Ο African Grey δεν θεωρείται είδος που κινδυνεύει από εξαφάνιση, όμως είναι μέσα στα παρακολουθούμενα είδη των οποίων η διακίνηση και το εμπόριο ελέγχονται με προσοχή.
Στις ΗΠΑ, από το 1992 απαγορεύεται η εισαγωγή και η εμπορία παπαγάλων που έχουν πιαστεί στην άγρια φύση, ενώ το ίδιο ισχύει και στην Ευρωπαϊκή Ένωση από το 2007. Έτσι, όλοι οι παπαγάλοι που πωλούνται μέσω των νομίμων οδών, προέρχονται από εξειδικευμένα εκτροφεία και συνοδεύονται από χαρτιά που πιστοποιούν την προέλευσή τους.
linκ:pet-news.gr
Όταν η κατάσταση της υγείας του δεν είναι και τόσο καλή, συνεχίζει να κάνει όλες αυτές τις δραστηριότητες, μόνο όμως όταν ο ιδιοκτήτης είναι μπροστά, γιατί μόλις φύγει και ο παπαγάλος αντιληφθεί ότι δεν βρίσκεται κανένας στο χώρο, κάθεται και δεν κινείται, μισοκλείνει τα μάτια και φουσκώνει τα πούπουλά του. Ένας παπαγάλος που κάθεται έτσι όταν είναι ο ιδιοκτήτης μπροστά, είναι ήδη πολύ άρρωστος. Επειδή από τη φύση του ο παπαγάλος είναι θήραμα (δηλαδή αποτελεί τροφή για κάποια άλλα ζώα), έχει την ικανότητα να κρύβει πολύ καλά τα σημάδια της αδιαθεσίας του, οπότε ο ιδιοκτήτης πρέπει να το γνωρίζει αυτό και να το προσέχει. Αν επίσης υποψιαστεί ότι ο παπαγάλος του δεν είναι πολύ καλά, πρέπει να κρυφτεί και να τον κρυφοκοιτάξει. Έτσι, από τα μισόκλειστα μάτια και τα φουσκωμένα πούπουλα θα καταλάβει ότι είναι άρρωστος.
Εάν ο παπαγάλος έχει φτάσει στο σημείο να κατέβει στο πάτωμα του κλουβιού και δεν κινείται, τότε είναι ήδη αργά, διότι ο παπαγάλος είναι πολύ άρρωστος και σχεδόν έτοιμος να πεθάνει. Πολύ πριν από αυτό το στάδιο, θα πρέπει να έχουμε αντιληφθεί ότι κάτι συμβαίνει και να βρούμε έναν κτηνίατρο να τον κοιτάξει. Δεν πρέπει όμως σε καμία περίπτωση να φτάσουμε στο σημείο να έχει κατέβει το πουλί στο πάτωμα του κλουβιού. Με τους σκύλους και τις γάτες είναι διαφορετικά, λες “δεν τρώει πολύ καλά σήμερα, ας αφήσουμε μια μέρα να δούμε πως θα τα πάει και αύριο”, όμως δεν μπορείς να το κάνεις αυτό με έναν παπαγάλο. Τη στιγμή που νομίζεις ότι κάτι έχει, είναι σίγουρο ότι έχει κάτι και πρέπει αμέσως να πας στον κτηνίατρο.
Οι αρρώστιες των παπαγάλων, και κυρίως οι χρόνιες αρρώστιες που παθαίνουν στην Ελλάδα αλλά και οπουδήποτε αλλού, έχουν κυρίως σχέση με τη διατροφή τους, όταν δηλαδή δεν τρέφονται σωστά. Για παράδειγμα, εδώ και πολλά χρόνια, ανάμεσα στους ιδιοκτήτες πτηνών έχει διαδοθεί ότι οι παπαγάλοι πρέπει να τρώνε σπόρους. Αυτό το ζώο που βλέπετε (σ.σ. ο Rico, ένας πανέμορφος African Grey) έχει έρθει από το Κονγκό της Αφρικής, μέρος που δεν έχει καθόλου ηλιόσπορους. Υπάρχουν όμως φρούτα, φύλλα και λουλούδια που τρώνε οι παπαγάλοι αυτοί στη φύση. Πάρα πολλοί παπαγάλοι δεν τρώνε καθόλου σπόρους στη φυσική τους δίαιτα, οπότε το να υποχρεώνονται να τρώνε μόνο σπόρους, τους δημιουργεί πάρα πολλά προβλήματα υγείας και στο φτέρωμά τους, και στο δέρμα τους αλλά και στα όργανά τους. Όταν ένα τέτοιο πτηνό, που μπορεί να ζήσει 40 και 50 χρόνια, τρώει επί 40 χρόνια μόνο σπόρους, αυτό θα του δημιουργήσει προβλήματα – είναι σαν να τρώει ο άνθρωπος μόνο σοκολάτα επί σαράντα χρόνια! Κι εγώ θα ήθελα να τρώω σοκολάτα για σαράντα χρόνια, όμως είναι σίγουρο ότι θα είχα προβλήματα με την υγεία μου! Το σωστό λοιπόν είναι να τρώνε έτοιμες τροφές, όπως τρώνε οι σκύλοι και οι γάτες ξηρά τροφή και κροκέτες. Παρόμοιες κροκέτες υπάρχουν και για τους παπαγάλους, και μάλιστα διαφορετικές για κάθε είδος, έτσι ώστε να έχουν μια σωστή και ισορροπημένη διατροφή.
Κάποιος που σκέφτεται να αποκτήσει έναν τέτοιο παπαγάλο, πρέπει να γνωρίζει ότι ζουν πάρα πολλά χρόνια, όχι βέβαια όλοι οι παπαγάλοι γιατί υπάρχουν και τα παπαγαλάκια του είδους budgerigar που δεν ζουν τόσο πολύ (τα γνωστά μας μικρά παπαγαλάκια) αλλά και οι παπαγάλοι Macaw που είναι τεράστιοι.
Τα μικρά παπαγαλάκια μπορεί να ζήσουν 12-13 χρόνια όταν είναι σωστές οι συνθήκες, οι Macaw μπορεί να ζήσουν και 60 και 70 χρόνια, ενώ οι Cockatoo μπορεί να φτάσουν και τα 100 χρόνια. Είναι πολύ μεγάλη ευθύνη όταν παίρνει κάποιος έναν τέτοιο παπαγάλο. Αν δεν έχει σκοπό να τον κρατήσει για την υπόλοιπη ζωή του, καλύτερα να μην τον πάρες και να προτιμήσει κάποιο άλλο ζώο. Επίσης, κάποιος που παίρνει έναν παπαγάλο πρέπει να έχει κατά νου ότι είναι σαν να έχεις ένα παιδάκι στο σπίτι.
Οι παπαγάλοι έχουν τη νοημοσύνη ενός παιδιού 3-4 ετών, σύμφωνα με μελέτες που έχουν γίνει σε αυτό το συγκεκριμένο είδος που έχουμε εδώ, τον African Grey. Άρα, πρέπει ο ιδιοκτήτης να βρίσκει πράγματα για να ασχολείται ο παπαγάλος. Δεν είναι ότι καλύτερο να τον έχουμε κλεισμένο σε ένα κλουβί και να μην κάνει τίποτα, θα ήταν σαν να έχουμε ένα παιδάκι 3-4 ετών κλεισμένο στο κλουβί και να μην ασχολούμαστε μαζί του. Αυτά είναι ζώα που στη φύση τους είναι πολύ κοινωνικά. Πολλά είδη παπαγάλων ζουν σε μεγάλα σμήνη όπου είναι όλοι μαζί και ασχολούνται ο ένας με τον άλλο όλη μέρα, μιλούν, ακουμπά ο ένας τον άλλο διαρκώς, και ψάχνουν για τροφή. Δεν μπορούμε να κλείσουμε ένα τέτοιο ζώο σε κλουβί και να περιμένουμε να είναι ευτυχισμένο. Πρέπει να το βγάζουμε συχνά από το κλουβί, να βρίσκουμε δραστηριότητες να κάνουμε μαζί, αλλά παράλληλα να έχουμε πολλά παιχνίδια και πράγματα με τα οποία να μπορεί να ασχοληθεί.
Η πιο σημαντική δραστηριότητα γι” αυτούς τους παπαγάλους είναι το foraging, η αναζήτηση της τροφής. Αυτό κάνουν όλη μέρα στη φύση και αυτό θέλουν για να είναι καλά. Υπάρχουν πολλοί τρόποι, απλοί και φθηνοί, που μπορούμε να βρούμε για να τους ικανοποιήσουμε. Για παράδειγμα, μπορούμε να πάρουμε το χαρτόνι από το ρολό του χαρτιού υγείας, να βάλουμε μέσα κάτι που του αρέσει, ένα φιστίκι ή ένα καρύδι, και να στρίψουμε τις άκρες για να κλείσουν, ώστε να πρέπει ο παπαγάλος να καταφέρει να το ανοίξει για να βρει μέσα τη λιχουδιά. Υπάρχουν αρκετά τέτοια που δεν κοστίζουν τίποτα, αλλά και παιχνίδια που αγοράζουμε από τα καταστήματα, ειδικά για να παίζουν οι παπαγάλοι. Πάντως, το βασικό είναι να ξέρει ο ιδιοκτήτης ότι θα πρέπει να ασχολείται, να αφιερώνει χρόνο και φαντασία, κι αν ψάξουμε στο ίντερνετ θα βρούμε χιλιάδες ιδέες γι” αυτό το σκοπό. Πρώτα όμως πρέπει να ασχοληθεί ο ίδιος, να παίζει με τον παπαγάλο του και να τον κάνει να αισθανθεί μέλος της οικογενείας, αυτό είναι που θέλουν οι συγκεκριμένοι παπαγάλοι για να είναι καλά. Ένα από τα πιο συχνά φαινόμενα που παρατηρούμε όταν ο ιδιοκτήτης δεν κάνει όλες αυτές τις δραστηριότητες, είναι ότι ο παπαγάλος αρχίζει και μαδάει το φτέρωμά του, γιατί βαριέται και αισθάνεται καταπιεσμένος όταν είναι όλη μέρα στο κλουβί χωρίς τίποτα από αυτά που θα είχε έξω στη φύση. Πρέπει να θυμόμαστε ότι αυτός έχει γεννήθει στην αιχμαλωσία, όμως οι γονείς του δεν γεννήθηκαν στην αιχμαλωσία. Άρα, μόνο μια γενιάς ήταν στην αιχμαλωσία, θεωρείται δηλαδή άγριο ζώο ακόμα. Δεν είναι όπως τα σκυλιά και τα γατιά που τα έχουμε εμείς εδώ και χιλιάδες χρόνια στην αιχμαλωσία-οι παπαγάλοι είναι ακόμα άγρια ζώα και έχουν τα ένστικτα και το νου του άγριου ζώου.
Ο “αφρικανικός γκρι” παπαγάλος από το Κονγκό έχει πολύ συγκεκριμένα χρώματα, χωρίς παραλλαγές: ανοικτό γκρι στα πούπουλα, κόκκινο στην ουρά και μαύρο στο ράμφος. Απαντάται στη φύση στο Κονγκό, αλλά και σε όλη τη ζώνη από τη νοτιοανατολική άκρη της Ακτής Ελεφαντοστού έως τη βορειοδυτική Τανζανία και τη δυτική Κένυα. Όπως και τα περισσότερα είδη μεγάλων παπαγάλων, ζει για πολλά χρόνια, τουλάχιστον 50 έως και 60, ενώ έχουν αναφερθεί περιπτώσεις τέτοιων παπαγάλων που έζησαν μέχρι τα 72-73 έτη. Μετά τα 2 ή 3 τους χρόνια, οι παπαγάλοι αυτοί, συνήθως μαθαίνουν να μιλούν, ενώ είναι ιδιαίτερα ικανοί στη μίμηση διάφορων τεχνητών ήχων και θορύβων που ακούν. Κάποιες επιστημονικές έρευνες έχουν δείξει, ότι οι “αφρικανικοί γκρι” έχουν την εξυπνάδα να συνδυάζουν ανθρώπινες λέξεις με την αντίστοιχη σημασία, κατά τον ίδιο τρόπο που ένας σκύλος μαθαίνει να υπακούει μια συγκεκριμένη εντολή από το αφεντικό του, ή ακόμα να συνεργάζονται μεταξύ τους για να πετύχουν ένα αποτέλεσμα που απαιτεί συνδυαστικές κινήσεις από δύο παπαγάλους ταυτόχρονα.
Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι ο African Grey πλησιάζει την εξυπνάδα και την αντίληψη ενός δελφινιού, ενός χιμπαντζή ή ακόμα και ενός βρέφους. Ο African Grey δεν θεωρείται είδος που κινδυνεύει από εξαφάνιση, όμως είναι μέσα στα παρακολουθούμενα είδη των οποίων η διακίνηση και το εμπόριο ελέγχονται με προσοχή.
Στις ΗΠΑ, από το 1992 απαγορεύεται η εισαγωγή και η εμπορία παπαγάλων που έχουν πιαστεί στην άγρια φύση, ενώ το ίδιο ισχύει και στην Ευρωπαϊκή Ένωση από το 2007. Έτσι, όλοι οι παπαγάλοι που πωλούνται μέσω των νομίμων οδών, προέρχονται από εξειδικευμένα εκτροφεία και συνοδεύονται από χαρτιά που πιστοποιούν την προέλευσή τους.
linκ:pet-news.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου